اتیولوژی آرتریت های حاد در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی بابل، ۷۸-۱۳۷۴

سابقه و هدف: آرتریت علامتی شایع و اغلب جزو نخستین نشانه ها در بیماری های عضلانی اسکلتی است که علل آن با توجه به ارتباط اغلب بیماری های مفصلی با زمینه ژنتیکی و عوامل محیطی در نژادها و جمعیت های مختلف متفاوت می باشد. مطالعه حاضر بمنظور آگاهی از اتیولوژی آرتریت های حاد در بابل انجام شده است. مواد و روش ها: تایید آرتریت براساس علائم بالینی و معاینه فیزیکی و تشخیص علت آن با توجه به معیارهای تشخیصی موجود برای بیماری های روماتیسمی انجام شد. بیمارانی که به علت آرتریت حاد مراجعه کرده و از شروع بیماری آنها کمتر از چهار هفته گذشته بود و سن آنها 16 سال یا بالاتر بود مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: از 133 بیمار مورد بررسی 26% به علت مونو آرتریت حاد، 56% با اولیگو آرتریت و 18% با پلی آرتریت حاد مراجعه کردند. شایعترین علت مونو آرتریت حاد در این منطقه نقرس، شایعترین علت اولیگو آرتریت حاد آرتریت واکنشی و تب روماتیسمی و شایعترین علت پلی آرتریت حاد، آرتریت واکنشی و تب روماتیسمی، آرتریت روماتوئید و لوپوس اریتماتو بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که در منطقه بابل علت آرتریت حاد در سنین بالا نقرس و در سنین متوسط آرتریت واکنشی و آرتریت روماتوئید و در سنین پایین تر تب روماتیسمی و لوپوس اریتماتو است.